Η δημόσια υπηρεσία ασθενοφόρων έκτακτης ανάγκης ή όπως ονομάζεται σήμερα ιατρική υπηρεσία έκτακτης ανάγκης για την Ουάσιγκτον DC έχει ακολουθήσει μια περίπλοκη και μερικές φορές προβληματική πορεία. Οι αρχές της στην πρωτεύουσα του έθνους μας έχουν τις ρίζες τους στα διάφορα νοσοκομεία και την εξέλιξή τους στην υπηρεσία και τη φροντίδα. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μια πιθανή αρχή, καθώς στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης υπάρχουν 85 νοσοκομεία στην Ουάσιγκτον. Ένα στρατιωτικό σώμα ασθενοφόρων με ειδικά βαγόνια μετακινεί τη σειρά των τραυματιών στρατιωτών από τρένα και βάρκες στις πολλές εγκαταστάσεις ως στρατόπεδα ή αποθήκες που υποφέρουν με ελάχιστο τρόπο υγιεινής ή κατάλληλη ιατρική περίθαλψη. Μετά τον πόλεμο, η Ουάσιγκτον DC αρχίζει να αναπτύσσεται καθώς η πόλη που βυθίζεται στον ποταμό επεκτείνεται στις ενδοχώρα προσθέτοντας νέες δημόσιες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.
Το 1880, το Central Dispensary Hospital ανοίγει το τμήμα επειγόντων περιστατικών του και γίνεται Central Dispensary and Emergency Hospital. Το 1888, ο ιδρυτής τηλεφωνικών υπηρεσιών Alexander Graham Bell δωρίζει ένα ασθενοφόρο στο Garfield Memorial Hospital ένα άλλο μοντέλο ιατρικού νεωτερισμού. Ένα ασθενοφόρο προστίθεται στο Κεντρικό Ιατρείο και το Νοσοκομείο Έκτακτης Ανάγκης έως το 1892 περίπου την ίδια περίοδο που το Μητροπολιτικό Αστυνομικό Τμήμα της πόλης έχει αρκετά ασθενοφόρα. Τα περισσότερα ασθενοφόρα αυτής της περιόδου είναι σαν βαγόνια παράδοσης με άλογα ή βαρηκοΐες που χρησιμοποιούνται κυρίως για όσους είναι λιγότερο ικανοί να πληρώσουν για να έρθει ένας γιατρός στο σπίτι τους.
Μετά το 1910, τα άμαξα και οι τροποποιημένες βαρέλια αντικαθίστανται από μηχανοκίνητα οχήματα που λειτουργούν ακόμα από λίγα νοσοκομεία της πόλης. Δεν διαθέτουν όλα τα νοσοκομεία τμήματα έκτακτης ανάγκης με τα περισσότερα ανοιχτά μερικής απασχόλησης. Το Κεντρικό Νοσοκομείο και το Νοσοκομείο Έκτακτης Ανάγκης κοντά στον Λευκό Οίκο, καθώς και το Ανατολικό Νοσοκομείο και το Νοσοκομείο Ατυχημάτων κοντά στο Καπιτώλιο, γίνονται το στήριγμα της επείγουσας ιατρικής περίθαλψης και της δημόσιας υπηρεσίας ασθενοφόρων. Το 1918 μια πανδημία γρίπης φέρνει διάφορους σταθμούς ασθενοφόρων του Ερυθρού Σταυρού σε μέρη της πόλης. Περισσότερο σαν γκαράζ, αυτά διαθέτουν νοσοκόμες και μηχανοκίνητα ασθενοφόρα για τον χειρισμό της σειράς κρουσμάτων γρίπης που ήδη κατακλύζουν τα νοσοκομεία.
Μέχρι το 1924, πέντε νοσοκομεία έχουν ασθενοφόρα με ένα έκτο από το Υπουργείο Υγείας για τους άπορους και ψυχικά ασθενείς. Η έννοια της ιατρικής έκτακτης ανάγκης δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί χωρίς αποκλειστικούς επαγγελματίες, όποιον και μόνο είναι υποχρεωμένος να χειριστεί μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Τα ασθενοφόρα στελεχώνονται από ασκούμενους, περιστασιακούς γιατρούς ή νοσοκόμες επί του σκάφους ανάλογα με τον τύπο κλήσης. Ωστόσο, η κατάχρηση της υπηρεσίας με τον τρόπο των περιττών κλήσεων είναι ένα πρόβλημα και μερικές φορές δεν υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο. Δεν υπάρχει συντονισμός ή αποστολή και κανένας τρόπος επικοινωνίας με τις μονάδες όταν βρίσκονται στο δρόμο. Στις αρχές του 1925, η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Περιφέρειας της Κολούμπια προσθέτει ένα ασθενοφόρο ως μέρος της νεοσυσταθείσας εταιρείας διάσωσης. Αυτό ανταποκρίνεται στις σωστές και πυρκαγιές που αρχικά προορίζονταν για τραυματίες πυροσβέστες. Με την πάροδο του χρόνου καθώς οι απαιτήσεις της υπηρεσίας αυξάνονται,
If you liked this posting and you would like to obtain more information concerning ασθενοφορα kindly check out our web site.